Jogging aan, haren lekker warrig omhoog gestoken, warme sjaal over de schouders, wierookstokje aan, zacht achtergrondmuziekje op en ik heb de ideale situatie om verder te schrijven aan mijn boek. Niemand die me komt storen en een moment waarop ik lekker mezelf kan zijn. Voor mij is dat heel belangrijk, want bij moeilijke stukken uit mijn verhaal komen al die emoties van boosheid, ongeloof, teleurstelling, verdriet en pijn terug boven… en net op die momenten krijg ik de mooiste stukken geschreven. Het komt spontaan zonder dat ik hierover moet nadenken… Het zijn moeilijke, maar inspirerende momenten.
en de wereld stond stil