We zijn half augustus 1998. Zowel in het revalidatiecentrum van Pellenberg als thuis bij mijn ouders wordt mijn terugkeer naar huis volop voorbereid. Terwijl de therapeuten de moeilijkheid en intensiteit van de oefeningen opdrijven, wordt er thuis een gewoon bed geïnstalleerd in het bureel van mijn vader en wel omdat ik dit absoluut wil. Ik ben best veeleisend geworden. Ook mijn zus draagt haar steentje bij en probeert me terug te integreren in de maatschappij. Ze neemt me, in de weekends, mee uit zodat ik onder de mensen kom. En hoe raar het ook mag klinken, Ik geniet er best van, maar op mijn eigen manier….
Een anekdote ! Lees verder “Hoofdstuk 10: De harde realiteit”
en de wereld stond stil