Herfst. Rood, bruin en geel gekleurde bladeren dwarrelen geruisloos naar beneden. Ze dansen zachtjes op de wind. Ze volgen hun weg en laten zich vrolijk dragen naar waar dan ook hun bestemming mag zijn.
De bomen blijven achter, kaal en zonder glorie maar toch geven ze niet op. Ze doorstaan de kilte, de gure wind en regen. Ze weten dat het leven toch weer steeds tot hun komt. Ze hebben vertrouwen in het wisselen van de seizoenen. Wat komt, dat komt. En juist omdat ze niet bang zijn, durven ze loslaten. Vol vertrouwen laten ze die blaadjes los om een nieuwe weg te gaan. Ze hebben leven gegeven en zijn weer klaar om helemaal opnieuw te beginnen.
Het is herfst in al haar geuren en kleuren, in al haar pracht.
Het overdenken van dit jaarlijks ritueel brengt me terug bij mijzelf. Want ook ik als mens moet loslaten en toch stevig rechtop blijven staan vol vertrouwen in het feit dat alles wel goed komt. Maar helaas lukt me dat niet altijd even goed. Lees verder “Blijven doorgaan…”
en de wereld stond stil