Ik was 18 … in beeld (deel 4)

De eerste fotoreportage voor mijn boek was een succes.  Ik was meer dan tevreden van de eerste foto’s die Studio K. Will de Kwant voor me gemaakt had.  Geen standaard foto’s, maar eerder “out of the box” gedacht en symbolisch in beeld gebracht.  Net wat ik wou.  Een tweede afspraak liet dan ook niet op zich wachten.

Halverwege november 2017 – maar enkele weken na mijn eerste reportage – trok ik opnieuw naar de fotostudio.  Ditmaal om een andere inhoud van mijn boek te belichten.  Will had goed nagedacht over het concept dat moest passen bij de inhoud van mijn verhaal.  De nodige attributen lagen dan ook al klaar voor het doek.  Ook ikzelf had de nodige zaken bij om het plaatje compleet te maken.  Aangepaste kleding – veel te brede truien en broeken –  de knuffelbeer die ik van Sven kreeg en mijn herinneringendoos vol met spulletjes van mij en Sven, of gelinkt aan het ongeval.  Alles voor handen dus om er weer een geslaagde reportage van te maken.

Om een beetje in de sfeer te komen startten we op een dekentje met wat kussens, Sven zijn knuffelbeer dicht bij me in de buurt.  Het moet het beeld scheppen van mijn bed, waar ik me vaak op terugtrok op moeilijke momenten.  Knieën hoog opgetrokken met zijn knuffelbeer dicht tegen me aan.  De droevige sfeer, de eenzaamheid en het verdriet moeten duidelijk naar voren komen.  Mijn dagboeken, brieven en foto’s van Sven en mij omringen me.  Het zijn de restanten van wat eens was.

Vervolgens haalt Will zware kettingen boven.  Kettingen die symbool zullen staan voor het niet meer kunnen bewegen van mijn benen, me letterlijk geketend voelen.  Zorgvuldig draait ze de kettingen rond mijn benen.  Ze moeten juist liggen om ze zo duidelijk mogelijk in beeld te krijgen en de boodschap mee te geven die er achter schuil gaat.  Dat ik niet gelukkig ben met het geketende gevoel komt ook nu uit de foto’s naar voren.  Ik probeer de ketting los te rukken, stuk te trekken… maar helaas… ik ben niet sterk genoeg, of althans… nog niet.

Verborgen gevoelens uiten in een camera.  Tonen dat je binnenste ik iets heel anders vertelt dat wat je naar buiten toe laat zien.  Een mooie opdracht voor een fotograaf.  Ook deze gaat Will niet uit de weg.  Wat is er meer toepasselijk dan gebruik te maken van een masker?  Een masker dat – zonder de woorden – al geen vrolijk, opgewekt of aangenaam beeld schept.  Het witte masker op zich vertelt al heel veel.  Maar we gaan nog een stapje verder.  Will schrijft met een zwarte alcoholstift het woord “happy” op het masker.  Dat is immers wat ik de buitenwereld wil doen geloven.  Dat alles goed met me gaat.  Dat ik de draad van het leven weer heb opgenomen en me gelukkig en wel voel… Hoewel niets minder waar is dan dat.   Met een zwart oogpotloodje schrijft ze het woord “pain” meerdere malen over mijn gezicht.  Datgene wat ik diep vanbinnen voel.  Fysieke en psychische pijn die ik liever verborgen hou.  Er rest mij nu enkel nog in de huid van dat gebroken meisje te kruipen en die gevoelens van toen terug boven te halen om zo ook de juiste blik in mijn ogen te krijgen.  En Will speelt met de belichting om de juiste sfeerbeleving te creëren.  En met resultaat!

Een van de foto’s uit deze reeks is dan uiteindelijk ook de cover van het boek geworden.  Een foto die zoveel vertelt alleen al door er naar te kijken…

Het volledige album “Het meisje met het masker (november 2017)” is vanaf nu te bekijken onder het item “Ik was 18 … in beeld”: https://greetreekmans.be/ik-was-18-in-beeld/
Alle rechten op deze foto’s zijn voorbehouden aan Fotostudio K. Will de Kwant en aan mezelf !

Binnenkort weer een nieuw album online !
Wordt vervolgd …
Liefs, Greet X

P.S.: Volg je ons al op instagram @ikwas18 ?
Hier posten we zelf geschreven quotes – korte tekstjes – gedichtjes en/of citaten uit het boek.
Scan de QR code hieronder om onze instagrampagina te bekijken

Benieuwd naar de andere fotoreportages die online gaan komen?
Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief en wordt als eerste op de hoogte gebracht van een nieuw blogbericht!