Nu mijn meisjes naar hun papa zijn en het veel te stil is in huis, is er de tijd en de ruimte om me volop te concentreren op het verder schrijven van mijn boek!
Het schrijven en vertellen van mijn verhaal werkt voor mij heel rustgevend. De woorden komen vanzelf… Ik moet helemaal niet nadenken over hoe ik iets ga verwoorden, ga formuleren. Alles vloeit gewoon uit mijn pen. Het is fijn dat ik er op deze manier aan kan werken!
Jullie zijn vast en zeker benieuwd naar hoe ver mijn boek ondertussen staat. Ondertussen zijn 7 van de 14 delen uit het boek volledig afgewerkt. Dat wil niet zeggen dat dit de eerste 7 stukken zijn! Zo is immers het voorlaatste hoofdstuk uit het boek ook al af.
Op dit moment ben ik volop aan het schrijven aan het 4de hoofdstuk dat als titel “Nieuwe hoop” heeft gekregen. We bevinden we ons nog steeds in de maand mei 1998. Ondertussen heb ik voor de 2de keer de intensieve zorgen verlaten en is mijn toestand gestabiliseerd, het levensgevaar is geweken. Mijn gemoedstoestand gaat heel erg op en neer, maar beetje bij beetje komt de vechtlust in mij naar boven… Het belooft nog een lange weg te worden….
Hier alvast een fragmentje uit dit hoofdstuk… en dan ga ik weer volop verder schrijven!
“Mijn gemoedstoestand verandert dan ook de hele dag door. Ergens diep van binnen weet ik dat dit ook voor mijn familie niet gemakkelijk moet zijn. En toch blijven ze er dag na dag staan, rustig en begripvol. Vanaf het moment dat er bezoek mag komen tot dat ze naar huis moeten gaan. Ze laten me niet alleen! Ze zijn er voor me, hoewel ze eigenlijk machteloos moeten toekijken… Het genezingsproces, de verwerking, de aanvaarding… alles ligt in mijn handen. Tegelijk werd ook hun leven op zijn kop gezet. Niets gaat nog zijn normale gangetje. Alles draait om mij, maar zekerheden hebben ze niet. Ook zij staan net als ik voor de vraag hoe het allemaal verder moet en waar tot nu toe niemand een antwoord op heeft. Maar ze laten niet blijken hoe moeilijk zij het hebben. Ze kiezen onvoorwaardelijk voor mij, hun dochter, hun zus, hun schoonzus, hun schoondochter… alle andere dingen moeten wijken.
Ze nemen me zoals ik ben, met al mijn ups en downs…onvoorwaardelijk.”
Liefs, Greet x