Lieve Celine,
Dankjewel dat je in mij geloofde en samen met mij werkte aan mijn ‘onbereikbare’ droom in die zomer van 1998.
Dankjewel voor alles wat je voor mij gedaan hebt en vooral om mij te begeleiden met mijn eerste stappen na mijn zware ongeval.
Je bent één uit duizend !
Speciaal voor jou, een klein fragmentje uit mijn boek wat aan jou gericht is…
“…“Dankjewel voor deze fijne avond”, fluister ik haar zachtjes toe. Ik zie in haar ogen dat het haar ook goed heeft gedaan. Ze heeft iets voor mij kunnen betekenen. Ze heeft me even een ander gevoel kunnen bezorgen, me even kunnen onttrekken aan de dagelijkse opdracht die we in het revalidatiecentrum hebben, en dat geeft haar een goed gevoel. Terwijl ze mijn kamer verlaat, kijk ik haar na. Ze beseft niet dat ze een enorme indruk bij mij achterlaat. Ik draag haar op handen en niet omdat ze me mee uit heeft genomen, maar wel omdat ze in mij gelooft en samen met mij vecht en werkt aan mijn droom. Ze is de juiste persoon, op de juiste plaats, op het juiste moment…”
Veel liefs en een dikke knuffel,
Greet X