Juni 2001, drie jaar na het traumatische ongeval en drie zware jaren, studeerde ik af aan de lerarenopleiding. Wie had dat ooit durven denken dat me dit zou lukken na al de kwetsuren en al de pijn en het verdriet dat ik opgelopen had… Ik in ieder geval niet. Maar ik was apetrots op mezelf dat ik het zover had gebracht. De proclamatie mochten we zelf opluisteren met muziek, gedichten, sketches, noem maar op…. Samen met mijn medestudenten zochten we leuke dingen bij elkaar en hadden we heel veel plezier bij het voorbereiden hiervan. Het was lang geleden dat ik nog zo genoten had als in die periode.Er werd mij ook gevraagd of ik die avond een lied wou zingen en na enige aarzeling stemde ik in, al had ik na Sven zijn heengaan niet meer gezongen. Die bewuste avond, stond ik in een lange, zwarte galajurk naast de piano voor een overvolle zaal. Medestudenten met hun ouders, docenten,… alle ogen waren op mij gericht. In de stilte van dat moment weerklonk enkel de piano en mijn stem die zong: “The sun will come out tomorrow…”
Bij het schrijven van dit fragment in mijn boek, werd ik zowaar wat emotioneel want plots besefte ik pas hoe symbolisch dat lied op dat moment was…. “De zon zal morgen schijnen !” Ondanks al mijn kwetsuren en het feit dat ik verder moest zonder Sven naast mij, spartelde ik mij door die jaren heen en behaalde mijn diploma! Een nieuw leven kon nu beginnen, met Sven in mijn hart bij me… en daar is hij na al die jaren nog steeds.
Vandaag deel ik dit lied met jullie, het originele dan wel en ik draag het op aan iedereen die het om een of andere reden moeilijk heeft… De zon zal morgen schijnen !” Tomorrow – Annie
Liefs, Greet X