In mijn eigen tuintje bij 31°, maar draaglijk door een zacht briesje dat regelmatig mijn wang komt strelen en een witte vlinder die me doorheen de dag gezelschap komt houden. In deze omstandigheden ben ik op dit moment volop verder aan het werken aan mijn boek. Na elke stukje wat weer afgerond wordt, komt het geheel weer dichter bij het boek dat ik voor ogen heb en zijn we weer een stukje dichter bij het eindresultaat.
Toch werd er in de tussentijd, voor jullie vooral achter de schermen, nog volop gewerkt aan de realisatie van mijn boek. Er komt immers veel meer bij kijken dan alleen maar “een verhaaltje” schrijven. Terwijl ik mijn ervaringen op papier probeer te zetten, zijn er ook andere mensen betrokken om dit boek mogelijk te maken.
Het verhaal dat ik schrijf, wordt ook nagekeken op taalkundige facetten en typefouten. Ik schrijf immers volop vanuit mijn gevoel. Wanneer ik begin te schrijven, komen de woorden vanzelf en glijden mijn vingers over het toetsenbord. Ik lees regelmatig wel eens stukken na, maar aangezien ik op die momenten zo in het verhaal zit, lees ik over die dingen heen. Dus aan mijn zijde staat een oud-leerkracht van mij (Zij heeft de tijd van het ongeval ook heel dichtbij meegemaakt) die mijn teksten heel kritisch onder de loep neemt. Zo krijg ik aanwijzingen om dingen anders te formuleren, andere leestekens te gebruiken, typefouten eruit te halen en tips om het verhaal nog meer begrijpbaar te maken voor jullie als lezers. Ondertussen zijn de eerste 4 hoofdstukken zo al grondig onder de loep genomen en kan ik weer aan de slag om deze stukken nog beter te maken. Daarna krijgt ze de verbeterde versie teruggestuurd met daarbij nog 3 hoofdstukken die reeds geschreven zijn. Zo kan zij ook weer verder met de verbetering hiervan.
Er werden nog 3 fotoshoots gemaakt door Studio K. – Will de Kwant fotografie. Met symbolische foto’s willen we jullie in de sfeer brengen van mijn leefwereld en gedachten in die moeilijke periode van mijn leven. Tegelijkertijd zoeken we naar foto’s voor de kaft van het boek, want deze moet al iets vertellen over het verhaal en tegelijkertijd uitnodigend zijn om het boek te gaan lezen.
Met al haar creativiteit en geweldige ideeën weet Will weer net die foto’s te maken die perfect weergeven wat het verhaal verteld. Sommige shoots waren heftig en lieten mij bij het zien van het eindresultaat toch even slikken. Maar uiteindelijk zijn ze mooi, al gaat het soms om een tragisch tafereel.
In de lay-out van deze site zijn reeds enkele foto’s die Will maakte voor het boek verwerkt. Op die manier lichten we al een tipje van de sluier…
Voor ik begin te schrijven aan een hoofdstuk, plaats ik met staakwoorden enkele belangrijke gebeurtenissen, feiten en gedachten neer die er zeker in aan bod moeten komen. Op die manier zie ik zeker niets over het hoofd, want er is zoveel om te vertellen dat ik nog eens iets zou gaan vergeten.
Soms is het ook nodig om aan mijn omgeving te vragen in welke periode dingen gebeurd zijn. De herinneringen zijn voor mij heel helder, maar ik kan het vaak niet juist plaatsen in de tijd. Met het schrijven van het boek besef ik dan ook eens te meer hoe zeer het begrip “tijd” voor mij helemaal weg was. Elke dag leek op de andere. Was het nu maandag of vrijdag? Ik zou het niet geweten hebben. Ik moest overleven…
En dan beginnen we te schrijven, te herlezen en bij te werken tot het echt is zoals ik het in mijn gedachten heb. En soms wil ik ook wel eens de bevestiging van mijn vriend dat het in orde is. Dat ik niemand kwets met hetgeen ik schrijf, want ik schrijf zoals ik iets voelde of ervaarde, maar het is niet de bedoeling om mensen tegen het hoofd te stoten.
Ook gebeurd het wel eens dat ik blijf hangen in de tijd van toen. Om te schrijven, kruip ik terug in de huid van de 18-jarige Greet die er midden in zit en soms lukt het me niet goed om hier weer terug uit te geraken. Ik blijf hangen en neem de negatieve gedachtegang van toen over in mijn leven nu. Dan is het wel eens nodig om wakker geschud te worden en terug tot het hier en nu te komen. Sommige passages brengen ook emoties met zich mee en die laat ik ook gewoon toe. Laten we zeggen dat dit voor mij ook een stukje verwerken is, wat ik jarenlang tegen heb gehouden omdat het niet kon of mocht.
Het is dus niet zomaar: “Hé, we schrijven even een boek” 🙂 Maar het komt goed, stapje voor stapje geraken we er! Dus ik zou zeggen, blijf zeker onze website en Facebookpagina volgen zodat jullie op de hoogte blijven van de vorderingen! Het boek telt op dit moment 110 bladzijden en 7 hoofdstukken zijn reeds volledig afgewerkt, net als het voorwoord, dank- en nawoord!
Tot heel binnenkort,
Veel liefs,
Greet X