Het grootste gedeelte van mijn boek speelt zich af in het verleden, maar ik vertel het alsof ik het nu beleef. Ik vertel het vanuit mijn gevoel en mijn beleving. De pijn, de frustratie en het verdriet… ik voel ze ook nu weer doorheen mijn hele lijf gieren, misschien zelfs harder dan toen op het eigenste moment zelf.
Om dit boek te kunnen schrijven, zet ik letterlijk een heel aantal stappen terug in het verleden. Het is teruggaan en soms diep gaan. Achtergebleven emoties, onverwerkt verdriet,… Ik kom ze onderweg allemaal tegen. En toch leef ik in het hier en nu. Niet altijd even gemakkelijk om die switch weer te maken en dat in de 2 richtingen. Durf ik wel die stap te zetten om terug te gaan in de tijd? Durf ik wel de confrontatie aan met al die pijn en dat verdriet? Durf ik het wel aan om het allemaal toe te laten? Soms blokkeert het me en wil het schrijven voor geen meter lukken. Ik ben dan bang, bang voor het stuk wat weer gaat komen. Maar ook het omgekeerde komt meer dan eens voor. Ik neem de zorgen uit het verleden mee naar het heden. Ik blijf hangen in de gevoelswereld van toen en projecteer die op mijn leven nu. Het lukt me niet altijd om het luik naar die diepe gevoelens weer achter me dicht te doen en volop in het hier en nu te staan.
In mijn boek maak ik die switch heel letterlijk! Na mijn weg doorheen het verleden, sluit ik mijn verhaal af met een blik op het heden en een voorzichtige blik vooruit naar datgene wat nog moet komen. Het resultaat van een lange weg die meer dan de moeite waard bleek te zijn!
Heden en verleden… soms zo dicht bij elkaar!
Liefs,
Greet X