In de zomer van 2017 schreef ik een emotionele brief aan de man die op 10 mei 1998 mijn leven op zijn kop zette. Ik moest dit doen, voor mezelf. Ik moest verwoorden waar ik al die jaren mee was blijven zitten.
Tot op de dag van vandaag heb ik de moed niet gevonden om deze brief de wereld in te sturen in de hoop dat hij hem zou lezen, of zelfs om via een tussenpersoon hem te laten bezorgen, want die mogelijkheid is er. Lees verder “Een emotionele brief aan jou…”
Voor Celine…
Lieve Celine,
Dankjewel dat je in mij geloofde en samen met mij werkte aan mijn ‘onbereikbare’ droom in die zomer van 1998.
Dankjewel voor alles wat je voor mij gedaan hebt en vooral om mij te begeleiden met mijn eerste stappen na mijn zware ongeval.
Je bent één uit duizend !
Speciaal voor jou, een klein fragmentje uit mijn boek wat aan jou gericht is…
Lees verder “Voor Celine…”
Hoofdstuk 9: Stap voor stap,… voetje voor voetje
De zomer van 1998,… het was niet bepaald een zomer die een 18-jarige voor zichzelf in gedachten heeft. Jongeren van die leeftijd horen te genieten van hun jeugd, van hun zorgeloos leven. Stommiteiten uithalen waar ze later op terug kunnen kijken en zeggen ‘Weet je nog, toen die ene keer….’ Nee, voor mij zat er dit allemaal niet in. Mijn zomer was er eentje van een heel ander kaliber. Lees verder “Hoofdstuk 9: Stap voor stap,… voetje voor voetje”
Tranen van geluk !
Omdat emoties niet altijd te maken hebben met pijn of verdriet, maar soms ook gaan over intens geluk, wil ik volgend moment graag met jullie delen!
Geen fragment uit het boek, maar een moment uit het hier en nu terwijl ik volop aan het schrijven ben…
Hoe een klein lichtpuntje zoveel kan betekenen <3
Lees verder “Tranen van geluk !”
Hoofdstuk 8: Voor een dag van morgen…
Even een voorproefje van hoofdstuk 8 uit mijn boek, dat ook reeds helemaal afgewerkt is. Het is 14 juli 1998, we zijn 2 maanden na het noodlottig ongeval. Voor het eerst sinds die zwarte dag in mei mag ik naar het huis van Sven zijn ouders gaan, naar Sven zijn thuis. Diep van binnen hoop ik dat hij mij hier staat op te wachten en dat ik eindelijk mag ontwaken uit die vreselijke droom waar ik in zit. Al weet ik dat het een dwaze illusie is, toch kan ik het idee niet loslaten. Hieronder een klein fragmentje uit het boek. Sven zijn ouders geven me een momentje alleen in zijn slaapkamer nadat zijn papa mij naar boven gedragen heeft en me voorzichtig op bed heeft gelegd. Lees verder “Hoofdstuk 8: Voor een dag van morgen…”