Hoofdstuk 7: Diploma middelbaar onderwijs

Opnieuw zit ik in onze tuin, voor zolang het hier draagbaar blijft toch, want met de zeer hoge temperaturen moet ik op een bepaald moment toch wel naar binnen vluchten 🙂    Op de achtergrond weerklinkt rustgevende muziek die me helpt bij het schrijven.  Naast me staat mijn herinneringendoos.
Hierin bewaar ik alle brieven die ik van Sven kreeg en ik hem schreef, maar ook spullen van hem: zijn horloge en zonnebril, de laatst gebrande theelichtjes, foto’s.
Daarnaast bevat deze doos ook het krantenartikel van het ongeval, de brieven die ik van mijn klasgenoten kreeg, foto’s van de begrafenis, de gebroken ijzeren plaat die  noodgedwongen weer van mijn bekken gehaald werd en ook het kladblokje dat in eerste instantie dienst deed als mijn “dagboek” (later heb ik alles overgeschreven in een echt boek – zo kon ik ook de tijd wat doden).  En dan is er net als eergisteren weer die mooie, witte vlinder die me goedendag komt zeggen.  Soms komt hij zelfs echt heel dichtbij!

Vandaag wil ik jullie meenemen naar hoofdstuk 7 in mijn boek.  Het speelt zich af eind juni, begin juli van de zomer van 1998.  Het heeft als titel gekregen “Diploma middelbaar onderwijs” omdat dat toch een belangrijk lichtpunt was op mijn pad.  Lees verder “Hoofdstuk 7: Diploma middelbaar onderwijs”

Een kijkje achter de schermen

In mijn eigen tuintje bij 31°, maar draaglijk door een zacht briesje dat regelmatig mijn wang komt strelen en een witte vlinder die me doorheen de dag gezelschap komt houden.  In deze omstandigheden ben ik op dit moment volop verder aan het werken aan mijn boek.  Na elke stukje wat weer afgerond wordt, komt het geheel weer dichter bij het boek dat ik voor ogen heb en zijn we weer een stukje dichter bij het eindresultaat.

Toch werd er in de tussentijd, voor jullie vooral achter de schermen, nog volop gewerkt aan de realisatie van mijn boek.  Er komt immers veel meer bij kijken dan alleen maar “een verhaaltje” schrijven.  Terwijl ik mijn ervaringen op papier probeer te zetten, zijn er ook andere mensen betrokken om dit boek mogelijk te maken.

Lees verder “Een kijkje achter de schermen”

10 mei 1998 – 10 mei 2018… al 20 jaar geleden

Vandaag…
20 jaar geleden,
kwam het noodlot te dichtbij…
Zwevend tussen leven en dood, getekend voor het leven afscheid moeten nemen… zoveel pijn en verdriet…, zoveel littekens die eigenlijk niemand ziet.

20 jaren lang…
Gevochten voor het leven, een moedige strijd gestreden, gewonnen, maar ook verloren, accepteren en een weg zoekend nog steeds getekend voor het leven… Littekens zichtbaar, maar ook weer niet.

Lees verder “10 mei 1998 – 10 mei 2018… al 20 jaar geleden”

Hoofdstuk 6: Frustratie, verdriet en onmacht

Na eventjes de pen neer te moeten leggen omdat mijn pad gekruist werd door een prachtig huis dat ik niet kon laten schieten en mijn leven dus even helemaal in het teken van het hier en nu stond, een eigen stekje, en een gelukkig leven dat ik weer probeer op te bouwen, heb ik terug de draad van het schrijven kunnen opnemen.    We hebben hierdoor inderdaad wat vertraging opgelopen, maar wat zijn een paar maanden in een mensenleven?  Ik besef in ieder geval dat dat niet veel voorstelt… al dacht ik daar 20 jaar geleden helemaal anders over…  Toen leken 2 maanden voor mij een eeuwigheid…  Gelukkig loopt het schrijven vlot.  Met gemak deden we er een dikke 20 bladzijden bij.  De woorden en de daarbij horende emoties van toen komen vanzelf…  Ze maken dat ik des te beter kan weergeven hoe ik me toen voelde.  Soms is het voor mezelf ook wel even schrikken…  Lees verder “Hoofdstuk 6: Frustratie, verdriet en onmacht”

Hoofdstuk 5: Naar huis…

Jogging aan, haren lekker warrig omhoog gestoken, warme sjaal over de schouders, wierookstokje aan, zacht achtergrondmuziekje  op en ik heb de ideale situatie om verder te schrijven aan mijn boek.  Niemand die me komt storen en een moment waarop ik lekker mezelf kan zijn.  Voor mij is dat heel belangrijk, want bij moeilijke stukken uit mijn verhaal komen al die emoties van boosheid, ongeloof, teleurstelling, verdriet en pijn terug boven… en net op die momenten krijg ik de mooiste stukken geschreven.  Het komt spontaan zonder dat ik hierover moet nadenken… Het zijn moeilijke, maar inspirerende momenten.

Lees verder “Hoofdstuk 5: Naar huis…”