Symbolische beelden als terugblik naar het verleden…
“Ik wil niet dat je foto’s van mij maakt! Voor mij staan die beelden als foto’s op mijn netvlies gegrift. Ik wil er niet mee geconfronteerd worden!”
Het zijn mijn gedachten en woorden anno 1998. Er was geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om foto’s te laten maken van mij in die rolstoel, van mij met mijn verdriet en pijn… Ik gruwelde ook van mijn eigen lichaam met al die ijzeren pinnen… Dit hoefde later niemand te zien… Lees verder “Symbolische beelden als terugblik naar het verleden…”
Langzaam maar zeker krijgt het boek vorm… een uitgever?
Een boek schrijven is één ding, maar daarmee geraakt het nog niet bij jullie als lezers. Een boek moet ook gedragen worden door een uitgever. Zolang dit er niet is, blijft het boek nog altijd maar een “idee”, niet echt iets concreet. Ondertussen schrijf je verder zonder je vragen te stellen bij heel die praktische kant. Tot je plots bij het besef komt dat je het alleen niet gaat klaren…
Lees verder “Langzaam maar zeker krijgt het boek vorm… een uitgever?”
Aan mijn vrienden en klasgenoten van het Heilig Kruiscollege in 1998
Lieve klasgenoten & vrienden van toen,
Op maandagmorgen 11 mei 1998 kregen jullie het zware nieuws te horen van mijn ongeluk. Alles wat ook voor jullie als een “ver-van-ons-bed-show” leek, kwam plots heel erg dichtbij. Gelukkig hadden jullie geweldige leerkrachten, die jullie hielpen om alles een plaats te geven en die jullie de kans boden, tijdens hun les, om mij regelmatig een briefje te schrijven… Deze brieven…
Ik heb ze allemaal bewaard!
Lees verder “Aan mijn vrienden en klasgenoten van het Heilig Kruiscollege in 1998”